La danse mortuaire des sept voiles

Hendan dagin var tað ein sólríkur seinnapart og Jóhannes doyparin hevði biðið til Harran. Tað er kent, at í 26 e.Kr., fekk Jóhannes doyparin kallið at røkja sína profetisku tænastu (Luk. 3,2). Hann hevði ein fastan boðskap, hann prædikaði umvending av syndum fyri fólki í bygdunum.

Tá varnaðist hann, tá ið hann fylgdi sandstrekkinum í Judeaoyðimørkini, at hansara einasta klæði var fullkomiliga slitið. Hann nærkaðist nøkrum bygdarfólki og bað um kamelin, sum teir tóku burtur úr djórinum. Tá Jóhannes doyparin varð heiðraður, gjørdi hann síni egnu klæði úr kamelhári og leðurbelti. Og í teimum truplu døgum, tríati ára gamal, fór hann at prædika við Jordanáarbakkarnar, tosaði og ávaraði fjøldina, sum lurtaði eftir illgerðum tíðarinnar og menniskjans, kallað til umvending og dóp. Tí stóð reinsanin samansett av orðunum hjá Jóhannesi, sum gjørdist kendur fyri almenninginum sum Jóhannes doyparin, og varð verandi kendur sum Jóhannes doyparin, og skundaði sær at úttala í góðum tóna, hetta:

- Góðu brøður mínir, Himmiríkið er nær. Og tann, sum kemur at bjarga okkum, kemur. Latið okkum vera rættvís móti beiggja okkara, umvenda okkara syndir. Hann, sum kemur í Guds navni, ynskir ​​breiðar slóðir, vælgjørdar vegir og fyltar holur,

Tá Jóhannes doyparin gekk gjøgnum oyðimørkina í Judea, Samaria og Enon nærhendis Salim, sá hann nakrar bygdarmenn og tosaði við teir og ávaraði um fylgjandi:

-Brøður mínir, umvendi tykkara syndir, broytið tykkara lív. Sí, Messias kemur, umvend tykkara syndir og kom til Jordaná at innsigla hesa upptøku.

 Ein teirra segði, at tey bíðaðu eftir, at Messias skuldi loysa tey frá fátækradømi, sjúkum og útlendingum. Og Jóhannes ávaraði aftur.

-Mínir elskaðu brøður, vendið um, tí himmiríkið er nær og Messias skal signa tykkum øll. Vita, at Gud okkara revsar synd og eingin rýming verður. Umvend teg og liv væl saman við Gudi. (Luk. 3,7-9).

Nógvir myndugleikar skipaðu fyri kanningum av, um Jóhannes ætlaði at vera Messias, men Jóhannes noktaði nakrantíð at hava sent nøkur boð hesum viðvíkjandi. Møguleiki, har ein teirra spurdi:

-Og tú ert ikki Elias?

Hann svaraði við rópandi bending, soleiðis:

- Eg eri røddin, sum rópar í oyðimørkini. Ger vegin fyri Harranum, ger vegirnar beinar, fyll holini, tak steinarnar av slóðini, ger vegirnar hvítari hjá Harranum at fara ígjøgnum.

Eftir at hava framt sína prædiku, á einum fjarskotnum stað í oyðimørkini, kendi João seg svangan, hugdi runt og á heita sandvegin, eygleiddi, at einki hús var, eingin búsitandi og hungur dróg ætlanir hansara. João kann ikki ganga longur og dettur í heita sandin, svangur, og sigur bara:

-Harri, Gud mín, lat meg ikki doyggja á hesum heitu sandunum við hungri og tosta.

Uttan drál, har millum sandirnar, datt João, sovandi millum sandhavið. Tá ið John vaknaði eygleiddi hann fleiri grasshoppur og fangaði fleiri av teimum og át tær Gekk ígjøgnum oyðimørkssandin, sá hann ein runn við einum barki fullum av býflugum fullum av hunangi. Og í teirri løtu, neyðtók hann allan hunangin og fór at leita eftir vatni, sum rann úr einum lítlum steini. Og so helt hann fram at eta høsnarunga og villan hunang. Ikki langt burturi, tá hann nærkaðist Jordanánni, eygleiddi Jóhannes íbúgvarnar í Jerúsalem og Judea og øðrum støðum, sum bíðaðu eftir, at profeturin skuldi játta sínar syndir og verða doyptur í vatninum í Jordanánni. Matteus 3,4-6.